Í þriðja lagi er hægt að notast við viðmið Cohens um áhrif. Hann birti upphaflega þessi viðmið fyrir þá sem hefðu enga leið til að meta áhrif rannsókna sinna. Að hans mati má notast við eftirfarandi viðmið:

Miðlungs áhrif, d = 0,50 myndu þá benda til þess að áhrifin væru þau að annar hópurinn hefði hálfu staðalfráviki hærri meðaltöl en samanburðarhópurinn. Dreifingar hópanna tveggja myndu skarast um ein 67%. Þessi viðmið ættu þó ekki að gilda sem regla, heldur einungis eins og Cohen ætlaði þeim, sem viðmið þegar engin önnur viðmið væru fyrir hendi.

Það getur leitt til misskilnings ef t.d. nemendum í aðferðafræði væru kennd þessi viðmið sem algildar reglur. Sem dæmi má nefna að höfundur þessarar samantektar tók þessi viðmið of alvarlega í fyrstu tilraunum sínum. Við útreikninga á Cohens d gerðist það að útkoman var 1,6 sem talin var fáránleg og röng. En misskilningurinn lá í því að ekki var talið mögulegt að fá hærra en 1,0. Það er ekkert ákveðið þak á niðurstöðum d, ef úrkoman er 1,0 eða hærra þýðir það einungis að munurinn á milli meðaltalanna munar það miklu af staðalfráviki samanburðarhópsins.

Annar misskilningur sem hægt er að lenda í er að telja að birta eigi d sem prósentu. Sá misskilningur er tilkomin vegna þess í sumum tilfellum eru áhrifin sýnd með því að tilgreina hve mikil skörunin er á milli breytana sem um ræðir, eins og gert er í dæminu hér fyrir ofan. Útkoman af d er ekki bara margfölduð með 100 og birt sem prósenta. Heldur er greint frá skörun dreifinga breytanna sem um ræðir. Sjá dæmi um mismunandi túlkunarleiðir á Cohens d og dæmi um útreikning á Cohens d.

Afleiðsluaðferðin

Aðleiðsluaðferðin

Hvað er átt við með áhrifum?

Af hverju eru áhrifastærðir staðlaðar?

Hvað hefur áhrif á áhrifastærðir?

Aðferðir við útreikninga á Cohens d

© 2003 Sigurlín Hrund Kjartansdóttir