Í þáttagreiningu er dreifing fylgnifylkisins gefin upp sem eigingildi. Summa þeirra er jöfn fjölda breyta. Þættir sem hafa eigingildi undir einum skýra þess vegna ekkert meira heldur en ein breyta gerir. Viðmið Kaisers um hversu marga þætti á að draga út miðar þess vegna við eigingildi yfir einum. Reglan er því að þeir þættir sem hafa eigingildi undir einum eiga ekki að vera með í lausninni.

Viðmið Kaisers er það viðmið er mest notað til þess að meta fjölda þátta sem á að draga út í þáttagreiningu. Það gæti verið vegna þess að viðmiðið er einfalt og krefst ekki lesturs myndrænnar framsetningar á eigingildum. Í SPSS er fjöldi þátta dreginn út samkvæmt viðmiði Kaisers nema að annað sé tekið fram.

Viðmið Kaisers hefur verið gagnrýnt fyrir að ofmeta fjölda þátta. Það hefur einnig verið bent á að viðmið Kaisers var gert með eigingildi heildarfylgnifylkisins (full correlation matrix) í huga en ekki eigingildi einfaldaða fylgnifylkisins (reduced correlation matrix). Mjög algengt er að nota viðmið Kaisers og skriðupróf saman við túlkun á fjölda þátta.

© 2004 Berglind Sigríður Ásgeirsdóttir