Niðurstöður í SPSS og túlkun

Hægt er að láta flest tölfræðiforrit reikna út marktekt á einstökum samanburðum með Bonferroni leiðréttingunni. Hér verður fjallað um útreikninga og túlkun úr SPSS.

Í SPSS er einungis hægt að reikna marktekt á eftir á samanburðum (Post Hoc). Það hægt að gera á tvo vegu:

Annars vegar með því að fara í Analyze/General Linar Modle/Univariate. Þá opnast gluggi þar sem nauðsynlegt er að setja háðu og óháðu breyturnar á viðeigandi staði. Í glugganum er hnappur sem stendur á Post Hoc. Ýtt er á þann hnapp og þá opnast annar gluggi. Þar er merkt við Bonferroni, ýtt á Continue og svo á Ok í upphaflega glugganum. Þá ættu niðurstöðurnar að koma upp í viðeigandi skjali (Output).

Hins vegar er hægt að reikna marktekt með því að fara í Analyze/Compare Means/One-Way ANOVA. Þá opnast gluggi þar sem nauðsynlegt er að setja háðu og óháðu breyturnar í viðeigandi reiti. Í glugganum er hnappur sem á stendur Post Hoc. Líkt og áður er ýtt á þann hnapp og þá opnast annar gluggi. Þar er merkt við Bonferroni, ýtt á Continue og svo á Ok í upphaflega glugganum. Þá birtast niðurstöður í viðeigandi skjali (Output).

Þar sem niðurstöður eru svipaðar verður einungis fjallað um niðurstöður eins og þær birtast eftir dreifigreiningu.

Fyrsta taflan sem kemur upp eftir aðgerðirnar sem lýst var að ofan er tafla yfir ANOVU-prófið. Sú tafla sýnir meðal annars hvort að munur á hópunum hefði verið marktækur.

Í þessari töflu eru tveir síðustu dálkarnir (F og Sig.) mikilvægastir. F segir til um niðurstöður á F-prófi og Sig. eða p segir til um marktekt. Í flestum rannsóknum er α=0,05 þannig að núlltilgátu væri hafnað ef P< 0,05.

Þegar við reiknum Bonferroni þá reiknum við mun á öllum hópunum, hverjum fyrir sig. Næsta tafla sem birtist í SPSS outputinu sýnir einmitt þessa útreikninga.

Þegar tafla er skoðuð sést að allir hóparnir eru bornir saman. Í þessari töflu eru tveir dálkar mikilvægastir eða dálkarnir Mean difference og Sig. Mean difference sýnir mun á meðaltölum hópanna og Sig. (eða p) hvort að þessi munur sé marktækur. Við berum svo p saman við þau α-mörk sem við settum í upphafi til þess að hægt sé að sjá hvort að hægt sé að hafna núlltilgátunni.